Εσύ, Εγώ, Εμείς και το AIDS

 

Το άγνωστο, το αύριο και το χθες σε μια μοναδική εξάρτηση με το τώρα καθορίζουν στιγμές, γεγονότα, περιπέτειες και ίσως μια  ολόκληρη ζωή. Η απόφαση μιας στιγμής, ο παρορμητισμός,  η αμέλεια,  η άγνοια, το πάθος και πιο πολύ  η υποτίμηση της πιθανότητας … είναι η αιτία να μη σταθείς τυχερή ή τυχερός, να «κολλήσεις» το AIDS.

Στα δευτερόλεπτα ή λεπτά που   δε σκεφτόμαστε  ότι  ακροβατούμε, ο ιός χαράζει τη πορεία του.  Προκαλούμε και προκαλούμαστε,  αγαπούμε και αγαπιόμαστε, ως νέοι ερωτευόμαστε , κουβαλάμε το παρελθόν, ζούμε το παρόν και ρισκάρουμε το μέλλον. Ο φόβος κι  ο ορθολογισμός αν κάνουν στην άκρη θέτουν το ρίσκο. Κι οι πρωταγωνιστές   ξεχνούν ότι παίζουν με τη Ζωή και το θάνατο.

 Ίσως έχουμε λίγο ξεχαστεί, ίσως έχουμε ατονήσει. Το  AIDS δε μας ξέχασε όμως. Είναι εδώ  κι αυξάνει τις επισκέψεις, τα κρούσματα, τα θύματα. Η επιστήμη είναι επίσης εδώ, έχει βελτιώσει τις θεραπευτικές μεθόδους, δεν έχει καταφέρει όμως να θεραπεύσει ή να κάνει πρόληψη με το εμβόλιο.

Η πρόληψη περνάει στη δική μας απόφαση, στη δική μας γνώση, στη δική μας ετοιμότητα, στη δική  μας οργάνωση. Αφορά στο χθες για τη συγκρότηση χαρακτήρων με  ισχυρή προσωπικότητα, στηρίζεται  στο τώρα που αποφασίζει να μη θυσιάσει  και  να διαφυλάξει το αύριο.

Το  αντίθετο μάλλον δηλώνει άγνοια, σωστότερα  αγνόηση της αλήθειας αφού  η πληροφόρηση είναι διαδεδομένη κι όλοι κατά βάθος ξέρουν καλά.

Ίσως να δηλώνει αδυναμία στο πάθος της στιγμής κι ανετοιμότητα  για τη χρήση του προφυλακτικού που μπορεί να  «σώσει».   Η σημασία μιας γερής προσωπικότητας που αγαπά  το σώμα, τη ψυχή και τη ζωή είναι μεγάλη αφού  η εκτίμηση των πραγματικών αξιών θα θέσει τις προτεραιότητες και όσα αγαπούμε θα τα προφυλάξουμε.

Το AIDS βέβαια δε θέλει καταδίκη, ούτε όμως κι ευχολόγια. Είναι παρόν και ζούμε μαζί του. Ζούμε με κάθε οροθετικό  που είναι δίπλα μας, συνάνθρωπο, συνάδελφο, φίλο, συνεργάτη, συγγενή. Ίσως και μεις  να είμαστε οροθετικοί.  Θα διασκεδάσουμε μαζί, θα δουλέψουμε μαζί, θα ζήσουμε μαζί και μαζί  θα βάλουμε στόχους στην κοινωνική μας πορεία. Ο ιός στη καθημερινή επαφή είναι ακίνδυνος, στη παρέα, στη χειραψία, στην ανταλλαγή απόψεων, επιτρέπει  να ονειρευόμαστε μαζί, δυσκολεύει όμως το όραμα, τις προοπτικές, τις εξελίξεις.  Κάθε οροθετικός  πρέπει να έχει την αποδοχή και  όλοι  να έχουμε  την προσοχή στην εξέλιξη και τη μετάδοση του ιού.

Ο ιός δε μεταδίδεται με  αγκαλιά, χειραψία, δάκρυα, ιδρώτα, φιλί ή συγκατοίκηση.  Μεταδίδεται  με χρήση μολυσμένων βελονών κι εργαλείων, χρήση μολυσμένου αίματος και σεξουαλική επαφή.

Σε ότι αφορά τις ιατρικές πράξεις εμπιστευόμαστε την υγεία μας στους ειδικούς, σε ότι αφορά όμως τη σεξουαλική επαφή εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στις δικές μας αποφάσεις, στις επιλογές των συντρόφων μας και στη χρήση του προφυλακτικού που εμποδίζει τη μετάδοση του ιού.

 

ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΟΥ

Μαίρη Κουλούρη

Εκπαιδευτικός  Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης

Ειδικότητας Μαιευτικής  ΠΕ 1811

Μετεγγραφές φοιτητών

Χωρίς να ξεμπερδεύεται το κουβάρι των προβληματισμών περί ίσων ευκαιριών και ανισοτήτων στη σύγχρονη κοινωνία και εκπαίδευση, ήρθαν νέες νομοθετικές ρυθμίσεις περί μετεγγραφών φοιτητών  για να   καλύψουν κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες  που ποικιλοτρόπως εκφράστηκαν με φόντο την οικονομική κρίση και περικοπή αποδοχών.

Από  φέτος έχουν δικαίωμα μετεγγραφής   χωρίς περιορισμό φοιτητές – αδέλφια που σπουδάζουν σε διαφορετική πόλη  απαλλάσσοντας ουσιαστικά την οικογένεια από την επιβάρυνση ενός  επί πλέον φοιτητικού νοικοκυριού. Βασική προϋπόθεση βέβαια είναι να υπάρχει αντίστοιχο τμήμα στην ίδια πόλη.  Η απόφαση μπορεί να θεωρηθεί άκρως ευεργετική σε κάποιες περιπτώσεις ιδιαίτερα για την αντιμετώπιση του  ακραίου φαινομένου των  φοιτητών που ήταν σε «αναμονή», περίμεναν δηλαδή την αποφοίτηση του μεγαλύτερου αδελφού/ής  για να εξοικονομηθούν χρήματα για τις δικές τους σπουδές.

Ωστόσο και πάλι απαγορεύσεις  και δεσμεύσεις για μετεγγραφή σε ΑΕΙ και ΑΤΕΙ  Αθήνας και Θεσσαλονίκης γίνονται αφορμή για προβληματισμό και κατάθεση απόψεων ή  αντιπαραθέσεων  περί  διακρίσεων  ή ταξικής περιφρούρησης των υψηλόβαθμων Σχολών. Μάλλον όμως  οι απαγορεύσεις και δεσμεύσεις είναι καλύτερο να αναθεωρηθούν  και τη συσσώρευση στα αστικά κέντρα να αποτρέψει  η δημιουργία κινήτρων σε ΑΕΙ και ΑΤΕΙ  της Περιφέρειας. 

Οι δυσβάσταχτες βέβαια ενοχές για άλλη μια φορά επιστρέφουν στους γονείς που στη σύγχρονη κοινωνία ούτως ή άλλως διακατέχονται από το «σύνδρομο του καταπιεσμένου γονιού». Ο λόγος είναι ότι  δεν αποφάσισαν ή δε μπόρεσαν να κάνουν τρία παιδιά και πάνω ώστε ν’ ανοίξουν το δρόμο για κάθε τους παιδί χωρίς περιορισμούς σε Σχολές  της πρωτεύουσας και συμπρωτεύουσας.  Σε φοιτητές τριτέκνων και πολυτέκνων  ως γνωστόν είναι ελεύθερη η μετεγγραφή σε οποιοδήποτε αντίστοιχο με την επιτυχία τους, τμήμα της αρεσκείας τους. Στη περίπτωση αυτή δε λαμβάνονται υπόψη  βαθμολογικές επιδόσεις ή οικονομικοί λόγοι  που θα δικαιολογούσαν μετεγγραφή μόνο στο κοντινότερο τμήμα ως προς τον τόπο της μόνιμης κατοικίας της οικογένειας.

Αυτά όλα βέβαια  φέρνουν στο μυαλό των παλαιότερων τους ηθικούς  αυτουργούς  και την κατάχρηση εξουσίας τους που έγιναν αφορμή σε  προηγούμενη κυβέρνηση για τη πρώτη τροποποίηση της νομοθεσίας και απαγόρευσης των μετεγγραφών. Συνέβη σε μια εποχή που τα κοινωνικά κριτήρια για τη μετεγγραφή αδελφών  φοιτητών ήταν για χρόνια καθιερωμένα και αποδεκτά.

Τώρα απομένουν οι αγώνες και διεκδικήσεις για διορθωτικές κινήσεις  εν μέσω του ευρύτερου αγωνιστικού πνεύματος για την αναβάθμιση της Παιδείας, αλλά και της ανταπόκρισης σε σύγχρονες επιτακτικές κοινωνικές ανάγκες που αναζητούν  ουσιώδη κίνητρα  για την εξάλειψη ανισοτήτων και  αντιπαραθέσεων .

Ας ελπίσουμε ότι προς αυτό το στόχο κατευθύνονται και οι  νέες τροποποιητικές διατάξεις για τις μετεγγραφές που συμπεριλαμβάνονται στο νομοσχέδιο  για την ανάπτυξη της δια βίου μάθησης και σύντομα θα ψηφισθεί (ίσως και μέχρι τη δημοσίευση  του άρθρου), σύμφωνα με δελτίο τύπου που εξεδόθη τις 9/9/2010.